مارکت فایل

پروژه تاریخچه فلسطین

مقدمه

تاریخچه فلسطین

فلسطین قلب میهن عربی و واسطه العقد و قبله انظار آن است. فلسطین گهواره ادیان توحیدی بزرگ تاریخ و ملتقای تمدنهاست سرزمینی پربرکت و زیبا که از لحاظ سوق الجیشی، سیاحتی و دینی یکی از مهمترین نقاط زمین است.

مساحت فلسطین در حدود 27009 کیلومتر مربع است. مستطیل شکل است و از شمال تا جنوب در حدود 430 کیلومتر طول دارد. عرض آن شامل میان 51 و 70 کیلومتر و در وسط میان 72 و 95 کیلومتر است. عرض فلسطین در جنوب بیشتر است و به حدود 117 کیلومتر می رسد.

فلسطین از غرب محدود است به دریای مدیترانه از شرق به سوریه و اردن از شمال به لبنان و سوریه و از جنوب به شبه جزیره سینا (مصر) و خلیج عقبه.

قدمت فلسطین

فلسطین سابقه تاریخی 10 هزار ساله دارد. قدمت شهر اریحا به 7 هزار سال قبل می رسد. اولین ساکنان فلسطین کنعانیان (فلسطینی ها) بودند که از سه هزار سال قبل از میلاد به این سرزمین آمند.

در سال 1200 قبل از میلاد قبایل عبری (یهودی) از کلده از شرق به سرزمین کنعان و در نتیجه به شهر اریحا حمله کردند.

تا 200 سال عبری ها حکومتی نداشتند و با فلسطینی ها در جدال بودند تا در 1000 سال قبل از میلاد داود پیامبر اولین حکومت عبری (یهودی) را در فلسطین بنا نهاد. بتدریج فلسطینی ها و اسرائیلیها با یکدیگر خو گرفتند و ترکیب شدند. حکومت داود پیامبر فقط 80 سال بود.

مهاجرت یهودیان – طرح صهیونیستی

فلسطین بخشی از امنیت امپرتوری عثمانی شد که گاه تابع حاکم بیروت و احیانا تحت ولایت صیدا و یا دمشق در می آمد، عکس آن نیز اتفاق می افتاد و گاه حاکم عثمانی در حیفا و یا عکا و یا قدس، بیروت و یا صیدا و … را نیز اداره می نمود.

با تدوین قانون اساسی عثمانی در سال 1876 م انتخابات پارلمانی برگزار شد و نمایندگانی از ولایات تابعه عربی از جمله فلسطینیان قدس به جمع نمایندگان پیوستند.

کما اینکه جمعی از شخصیتهای عرب و من جمله فلسطینی ها در پست های عالی رتبه لشکری و کشوری گمارده شدند.

اشغالگران یهود کم کم زمینهای فئودالها و زمینداران بزرگ لبنانی و سوری را خریداری و کشاورزان فلسطینی را از این زمین ها، بیرون راندند.

در سال 1886 م اولین درگیری روی داد و کشاورزان رانده شده از دو روستای الخضیره و ملبس (بتاح تکفا) این دو مستعمره را مورد حمله قرار دادند.

این حوادث دولت عثمانی را بر آن داشت تا در (سال 1887 م) مهاجرت صهیونیستها به فلسطین را منوط به شرایط خاصی کند.

در سال 1892 م حمله به مستعمره های یهودی با همان دلایل پیشین تکرار گشت و بخشنامه های جدیدی از سوی دولت عثمانی با هدف محدود کردن مهاجرت یهودیان صادر گردید، لیکن عثمانی ها زیر فشار اروپا ناگزیر از لغو آن شدند.

فلسطینی های قدس، یافا، نابلس، عکا و غزه که توانسته بوند طی سالهای 1908 و 1912 م به پارلمان عثمانی راه پیدا کنند، موضوع اولین کنگره صهیونیستی (سال 1897 م) در بال سویس و برنامه ریزی یهودیان برای ایجاد کشوری قومی در فلسطین را در دربار مطرح و به بحث و بررسی آن بپردازند و موفق شدند عثمانی ها را متقاعد سازند که مهاجرت یهود به فلسطین را ممنوع کرده و تسلیم فشارهای اروپایی نشوند.

این عده همچنین علیه رشوه خواری تعدادی از استاندارانی که به یهودیان جهت مهاجرت به فلسطین و تملک زمین های فروشی توسط برخی از سرمایه داران سوری و لبنانی و عمدتاً مسیحی (آل سرسق، توینی، کساب، خوری و مطران و …) کمک می کردند، شکوائیه ای را مطرح ساختند.

در سال 1897 م کمیته ای به ریاست محمد طاهر الحسینی مفتی قدس با هدف ارزیابی و بررسی دقیق راه کارها و شیوه های صهیونیستها برای دستیابی به زمینها تشکیل گردید.

از سوی دیگر سلطان عبدالحمید دوم در واکنش به برگزاری اولین کنگره صهیونیستی، هیأتی از کارکنان دربار خود را گسیل داشت تا شخصا بر استان قدس اشراف و نظارت داشته باشد. مطبوعات فلسطینی و عربی مانند روزنامه مصری المنار و … نیز فعال شده و نسبت به نتایج و پیامدهای طرح شوم صهیونیستی جهت استیلا بر فلسطین (بلافاصله پس از اجلاس بال) هشدار دادند.

یوسف ضیاء الخالدی شهردار و نماینده شهر قدس در پارلمان عثمانی در سال 1899 م با ارسال پیامی به تسادوق کاهن رئیس خاخامهای فرانسه خواستار آن شد تا فلسطین را برای مردمانش باقی بگذارند. در قسمتی از این پیام آمده بود:

شما را به خدا، فلسطین را به حال خود واگذارید.

خاخام کاهن نیز هرتسل را در جریان این نامه قرار می دهد و هرتسل هم بنوبه خود در پیامی برای خالدی چنین عنوان می کند: اگر مردم فلسطین راضی به پذیرش صهیونیستها نیستند، ما جای دیگری را جستجو خواهیم کرد و بالاخره این مکان را خواهیم یافت.

نتیجه گیری

پس از پایان جنگ عراق علیه ایران و به قدرت رسیدن آقای هاشمی رفسنجان، جمهوری اسلامی ایران فرصت پیدا کرد با انتخاب گزینه های سیاسی بسیار گسترده تری نسبت به آنچه که جنگ میسر می ساخت خط مشی واقع بینانه تری را انتخاذ نماید. ظاهراً این جریان در قالب دکترین ام القرای جهان اسلام متجلی گردید. در این مقطع این اتفاق نظر بوجود آمد که جمهوری اسلامی بدون گسترش انقلاب اسلامی در خارج از مرزهایش قادر به ادامه حیات نیست. شعارهایی همچون آرمان آزادی کربلا و قدس و نابودی اسرائیل به مثابه خط مشی اصلی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی تلقی می شد، بدین خاطر می توان در این سالها نظریه اصلی سیاست خارجی ایران را همان ام القرای اسلامی دانست.

حمایت ها و کمکهای ایران به گروههای مبارز طرفدار ایران بیشتر گردید و گروههایی که به دیدگاه جمهوری اسلامی ایران نزدیک بودند، مورد حمایت و کمکهای بیشتر قرار گرفتند، بخصوص در فلسطین اشغالی که همواره مساله جهانی اسلام تلقی می شد. گروههای حزب الله لبنان، جهاد اسلامی، حماس که معمولاً دیدگاهی همگام با ایران داشتند، مورد حمایت قرار گرفتند، و بحث آزاد سازی فلسطین در محافل داخلی و خارجی از سوی ایران تقویت گردید، و نقش بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران در صلح اعراب و اسرائیل موجب خشم و تهدیدات بیشتر آمریکا و اسرائیل نسبت به ایران را فراهم آورد.

کمکهای معدود کشورهای عربی و کمکهای مادی، اقتصادی و … ایران که بیشتر از طریق سوریه و حزب الله… لبنان صورت می گرفت، به گفته رهبران این جنبشها نقش بسیاری در شکوفایی و بسیج توده ها به سوی مبارزات علیه اسرائیل ایفا نمود، و موجب تقویت و گسترش دایره نفوذ این جنبشهای مبارز در داخل و خارج فلسطین اشغالی گردید.

با روی کار آمدن دولت آقای خاتمی در سال 1376، و مشکلات متعدد روابط خارجی ایران با کشورهای بزرگ و منطقه، ایشان به بازنگری در سیاست خارجی و روابط بحرانی ایران با دیگر کشورها پرداخت. در این دوره بیشتر به تنش زدایی و ارتباطات بسیار با کشورهای مختلف از جمله غرب توسط فعالان دیپلماسی ایران صورت پذیرفت، این دوره که تقریباً همزمان با کنفرانس سران کشورهای اسلامی در تهران صورت گرفت، در رابطه با منطقه و فلسطین بیشترین رویکرد ایران به مسائل عمومی و منطقه ای و فرامنطقه ای در مورد حقوق ملت فلسطین صورت پذیرفت. سیاست ایران در منطقه براساس مصالح ملی و حمایت ها از آزاد سازی فلسطین اشغالی ادامه یافت، و چرخه آن بیشتر به سوی حمایت های سیاسی و بین المللی گردید.

در این دوره سعی ایران بر این شد که مساله فلسطین با مشارکت هرچه بیشتر کشورهای عربی و سازمانهای بین المللی برای احقاق حقوق فلسطین اشغالی انجام پذیرد. که مجموع حمایت ها و کمکها باعث به باد نشستن مقداری از تلاش ها گردید، که همانا پیروزی حماس در انتخابات با پشت سر گذاشتن سازمان آزادیبخش فلسطین که خود را به عنوان نماینده مدعی فلسطین می دانست انجامید. بی شک حمایت های ایران را می توان بیشترین فاکتور در این پیروزی ها دانست.

فصل سوم – بخش سوم

مخالفت شدید حماس با تشکیل دولت فلسطین

تشکیلات خودگردان و مواضع حماس

مواضع تشکیلات خودگردان و حماس در رابطه با گفتگو با اسرائیل

اقتدار حماس، انزوای عرفات

از شعار تا عمل (عقب نشینی گام به گام سازمان آزادیبخش فلسطین)

توطئه نقشه راه

جنبش های اسلامی و ملی فلسطین و موضع حماس

کنفرانس عقبه مخالفت حماس و فتح «عبدالعزیز رنیسی»

فصل سوم – بخش دوم

1- انگیزه ها و اهداف

2- اساس نامه یا میثاق نامه حماس

3- روش های جنبش حماس برای دستیابی به هدفهای استراتژیک

4- وجوب جهان برای آزادی فلسطین

5- همبستگی اجتماعی حماس

6- جهان شمولی دایره مبارزات فلسطین از دیدگاه حماس

7- حمایت های حماس

8- طرح حماس برای اتحاد گروه ها

9- مساله اسراء هدف حماس

10- رد راه حل های سازش با صهیونیسم

11- آتش بس مشروط حماس «خروج اسرائیل از نوار غزه»

12- مواضع جدید حماس، پس از شهادت شیخ یاسین رهبر حماس

13- بازوی نظامی حماس

14- نابودی رژیم صهیونیستی از سرکوب حماس آسانتر است «خالد مشعل»

15- عدم ادغام حماس و دولت خودگردان

فصل پنجم بخش دوم

رهبران ایران و مقاومت فلسطین

الف- سیاست تصمیم گیری رهبران ایران

ب-دیدگاه جمهوری اسلامی ایران در رابطه با اسرائیل «امام خمینی، آیت الله خامنه ای …»

2-طرح روز جهانی قدس، احیای جنبشهای اسلامی و بسیج مسلمانان

3-آیت الله خامنه ای و حمایت از مقاومت فلسطین

4-آقای خاتمی و حمایت از مقاومت فلسطین

5-وحدت نظر جهاد اسلامی فلسطین و رهبران جمهوری اسلامی ایران «زوال اسرائیل»

6-جنبش جهاد اسلامی و تاثیر اندیشه های امام خمینی (ره)

7-رهبریت ایران و جنبش جهاد اسلامی فلسطین «دکتر رمضان عبدالله دبیر کل جنبش اسلامی فلسطین»

فصل پنجم بخش سوم

حمایت ایران از مقاومت فلسطین حماس و جهاد اسلامی

8-ایران و حمایت از مقاومت فلسطین

9-ارتباط سازمان جهاد اسلامی فلسطین با جمهوری اسلامی ایران

10-حمایت های مالی، نظامی حماس و جهاد اسلامی

11-ایران یکی از منابع مالی جهاد اسلامی

12-آینده منازعه فلسطین و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

فصل ششم بخش اول

بازدارندگی ایران در روند صلح

13-ایران و مخالفت با روند صلح خاورمیانه

14-واکنش ایران و دیگر کشورها در قبال توافقنامه اسلو «غزه-اریما»

15-انتفاضه و نقش بازدارندگی ایران در روند صلح

16-جهاد اسلامی فلسطین و نقش بازدارندگی ایران در روند صلح

17-حماس و نقش باز دارندگی ایران در روند صلح

18-کنفرانس اسلامی و نقش بازدارندگی ایران در روند صلح

19-فشار غرب و آمریکا بر ایران در پی حمایت از مقاومت فلسطین